இதுபற்றி ஊர்வசி கூறியதாவது:-
'கமல் சார் மீது எனக்கு சிறு வயதில் இருந்தே ஒரு பிரமிப்பு இருந்தது. நான் முதல் படத்தில் நடித்துக் கொண்டிருந்தபோதே, அவரைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.
'முந்தானை முடிச்சு' படப்பிடிப்பு ஏவி.எம். ஸ்டூடியோ 9-வது தளத்தில் நடந்து கொண்டிருந்தது. 'அந்தி வரும் நேரம்' பாடல் காட்சி படமானது.
அப்போது அதே ஸ்டூடியோவில் கமல் நடித்த 'தூங்காதே தம்பி தூங்காதே' படப்பிடிப்பும் நடந்தது.
நான் நின்று கொண்டிருந்தபோது, அந்த வழியே கமல் போனார். கூடவே ஜமுனாவும் இருந்தார்.
என்னை கமலிடம் அறிமுகம் செய்து வைத்தார்கள். கமல் சிரித்தார். 'அப்படியா!' என்று ஏதோ விசாரித்தார். நான் எதுவும் பேசத் தெரியாமல் ஒருவித படபடப்பில் நின்று கொண்டிருந்தேன். பயமாக இருந்தது.
அவர் போன பிறகு எல்லோரும் என்னிடம் வந்து 'கமல் சார் உன் அருகில் வந்து விசாரிக்கிறார். நீ பேசினால் என்ன? வணக்கம் சொல்லக்கூட உனக்குத் தெரியாதா? இதுதானா நீ கற்று வைத்திருக்கும் மரியாதை?' என்று கடிந்து கொண்டார்கள்.
அவர்கள் அப்படி கோபமாகக் கூறியது சரிதான். நான் செய்தது தவறுதான். பயம் தொண்டையை அடைத்துக் கொள்ளும்போது, நான் என்ன செய்யமுடியும்?
கமல் சாருடன் முதன் முதலாக நான் நடித்த படம் 'அந்த ஒரு நிமிடம்.' 1985-ல் மேஜர் சுந்தரராஜன் இயக்கிய படம். ஏற்கனவே மேஜர் அவர்களுடன் நான் 'ஊரும் உறவும்' படத்தில் நடித்திருந்தேன். அந்த வகையில் 'அந்த ஒரு நிமிடம்' மேஜருடன் எனக்கு 2-வது படம். தேங்காய் சீனிவாசன், ஒய்.ஜி.மகேந்திரன் ஆகியோரும் நடித்தார்கள்.
கமல் சார் படத்தில் நான் நடிக்கிறேன் என்றதுமே பல பேர் பலவிதமாக சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள். எனக்கு வயிற்றில் புளியைக் கரைத்தது.
அருணாசலம் ஸ்டூடியோவில் அன்று நான் அவருடன் இணைந்து நடிக்க வேண்டும். எனக்கு பயமாக இருந்தது.
'கமல் கூட நடிக்கும்போது ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும். சொல்லாமலேயே திடீரென கட்டிப்பிடித்து முத்தம் கொடுத்துவிடுவார். கேமரா ஓடிக்கொண்டிருக்கும். உன்னால் ஒன்றும் செய்யமுடியாது. நெருக்கமாக அவர் வந்துவிட்டாலே முத்தக்காட்சி உண்டு. எச்சரிக்கையாக இரு' என்று பலரும் என்னிடம் கூறி, பயமுறுத்தினார்கள்.
என்னால் நம்ப முடியவில்லை. சந்தித்தவர்கள் ஒரே மாதிரி இப்படிக் கூறியதால் நம்பாமலும் இருக்க முடியவில்லை.
`இது என்ன அநியாயமாக இருக்கிறதே. நம் சம்மதம் இல்லாமல் இத்தகைய காட்சியை எப்படி எடுக்க முடியும்?' என்று நான் நினைத்தாலும், பயம் அகலவில்லை.
சினிமா சம்பந்தப்பட்ட என் வரவு -செலவுகளைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்த சித்தப்பாவுடன் தொலைபேசியில் பேசினேன். அப்போது செல்போன் கிடையாது. ஸ்டூடியோவில் உள்ள தொலைபேசியில் இருந்துதான் பேசினேன். 'சித்தப்பா... நம்மைக் கேட்காமலேயே தப்பு தப்பா காட்சி எடுப்பார்களாம்' என்று என் பயத்தை வெளிப்படுத்தினேன்.
'அப்படியெல்லாம் எடுக்கமாட்டார்கள். அப்படி எதுவும் பிரச்சினை ஏற்பட்டால், எனக்கு போன் செய்' என்றார், சித்தப்பா.
நான் பயந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்பதை அறியாத கமல் சார், என் அருகில் வந்து பேசினார். 'முந்தானை முடிச்சு' படம் பற்றிப் பாராட்டினார். நான் மிரட்சியுடன் விழிப்பதைப் பார்த்து, 'நான் ஒன்றும் பூச்சாண்டி இல்லை. பயப்படாதே!' என்று தைரியம் சொன்னார். என்னை சகஜ நிலைக்குக் கொண்டுவர எவ்வளவோ முயன்றார். ஆனால் எனக்கு பயம் தெளியவில்லை. அதனால் நான் அவருடன் பேசவேயில்லை.
படப்பிடிப்பு தொடங்கியது. அவசரமாக மேஜரிடம் ஓடினேன். 'இப்போது என்ன காட்சி எடுக்கப்போகிறீர்கள்?' என்று கேட்டேன்.
'நீ நின்று கொண்டு இருப்பாய். பக்கத்தில் கமல் வருவார்' என்றார்.
'பக்கத்தில் வந்து?' என்று நான் பதற்றத்துடன் கேட்டேன். 'முகத்துக்கு நேரே முகம் கொண்டுவருவார்' என்றதும் என் பதற்றம் அதிகமானது.
'அப்போ, ஏதாவது தப்பு தண்டா காட்சி எடுக்கப் போகிறீர்களா?' என்று கேட்டேன். அழுகையே வரும் போலிருந்தது.
மேஜர் சிரித்தார். 'அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்லை! பயப்படாதே!' என்றார்.
இருந்தாலும் எனக்கு பயமாகத்தான் இருந்தது.
கேமரா ஓடத்தொடங்கியது. நானும், கமல் சாரும் நடிக்கத் தயாராக நின்றோம்.
அளவுக்கு அதிகமாக நெருங்கி வந்தால், அவரைப் பிடித்துத் தள்ளிவிட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன்.
கதைப்படி கமலும், நானும் கணவன் -மனைவி. அவர் நீண்ட நாள் வெளியூரில் போய் தங்க வேண்டும். என்னிடம் பிரியாவிடை பெறும் காட்சிதான் படமாக்கப்பட இருந்தது.
'நான் ஊருக்குப் போய்விட்டு வருகிறேன்' என்று கமல் என் பக்கத்தில் வருவார். 'என்னை விட்டுவிட்டு போகிறீர்களா?' என்று நான் விரகதாபத்துடன் அவரைப் பார்க்க வேண்டும். இப்படித்தான் எனக்கு சொல்லப்பட்டது. அதுபோலவே காட்சி எடுக்கப்பட்டது.
அடுத்த காட்சி, 'குளோஸ் அப்' என்றார்கள். அதாவது, நெருக்கமாக அருகருகே முகம் தெரியும்படி எடுப்பது. அதற்காக கமல் சார் என் முகத்தருகே தன் முகத்தைக் கொண்டுவர... `அட ஆரம்பித்து விட்டார்களய்யா அவர்களது வேலையை!' என்று நான் நினைத்தேன். பதற்றம் எனக்குள் பரவியது. அவர் என் முகத்தருகே நெருங்கியபோது, நான் பதறிப்போய் சட்டென்று விலக, 'பதறாதே அம்மா! இது சாதாரண `குளோஸ் அப்' காட்சிதான்' என்று இயக்குனர் கூறினார்.
அவர் இவ்வாறு கூறியும், எனக்கு பயம் அகலவில்லை. `முகத்துக்கு அருகே இவ்வளவு நெருக்கமாக முகத்தைக் கொண்டு வருகிறவர் சும்மா இருப்பாரா! முத்தக் காட்சிதான் எடுக்கப்போகிறார்கள்! அப்படி முத்தமிட முயற்சித்தால், பிடித்து தள்ளிவிடவேண்டும்' என்று உறுதி செய்து கொண்டேன்.
ஆனால், நான் நினைத்தபடி எதுவும் நடக்கவில்லை. என் முகத்தை உற்றுப்பார்த்த கமல், 'உன் மூக்கு ரொம்ப நல்லா இருக்கு!' என்று கூறிவிட்டு நகர்ந்து சென்றார்.
`அப்பாடா' என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டேன்.
இதன் பிறகு, கமல் சார் என்னுடன் சகஜமாகி விட்டார். நானும் சகஜமாகிவிட்டேன். யாரோ என்னிடம் தவறாக கொடுத்த தகவல்தான் இப்படி நினைக்க வைத்துவிட்டது. இதுமாதிரி சினிமாவில் புரளி கிளப்பி விடுகிறவர்கள் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள்.
கமல் பெரிய நடிகர்; கர்வம் இல்லாதவர்; மற்றவர்களுக்கு மரியாதை தருவார்; மற்றவர் திறமைகளை பாராட்டுகிறவர்.
1992-ல் வெளிவந்த 'மைக்கேல் மதன காமராஜன்' படம், மறக்க முடியாத நல்ல படம். பஞ்சு அருணாசலம் சார்தான் தயாரிப்பாளர். அவரை நான் `பஞ்சுப்பா' என்றுதான் அழைப்பேன்.
அந்தப்படத்தில் கமல் நான்கு வேடங்களில் நடித்தார். அப்பப்பா! ஒவ்வொன்றிலும் ஒவ்வொரு மாதிரி வித்தியாசம் காட்டி அசத்தியிருப்பார். படம், அவரது அபாரத் திறமைக்கு எடுத்துக்காட்டாக அமைந்தது.
ஆனால், அவர் ஒரு விழா மேடையில் 'இந்த மைக்கேல் மதன காமராஜன் பட வெற்றியில், எல்லாராலும் ரசிக்கப்பட்டது. நானும் ஊர்வசியும் இடம் பெற்ற மலையாளம் பேசி நடிக்கும் பகுதிதான். எனவே, படத்தின் வெற்றியில் ஊர்வசிக்கு பெரும் பங்கு உண்டு' என்று என்னைப் பாராட்டியதை நான் என்றும் மறக்க முடியாது.
என்னுடன் நடித்த டெல்லி கணேஷ், எஸ்.என்.லட்சுமி ஆகியோரையும் அவர் பாராட்டத் தவறவில்லை.
அதன் பிறகு 1993-ல் அவர் தயாரித்த 'மகளிர் மட்டும்' படத்தில் நடித்தேன்.
பிறகு ரமேஷ் அரவிந்த் இயக்கிய `ராமா பாமா ஷ்யாமா'வில் நடித்தேன். இது, தமிழில் வெளிவந்த 'சதிலீலாவதி' படத்தின் கன்னட வடிவம். இங்கே கல்பனா ஏற்றிருந்த வேடத்தை, நான் கன்னடத்தில் நடித்தேன். படம் மிகப்பெரிய அளவில் வெற்றி பெற்றது.
'மைக்கேல் மதன காமராஜன்' பட வெற்றியால் நான் நிறைய தமிழ்ப்படங்களில் நடிக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.'
0 comments:
Post a Comment